To jest transkrypcja odcinka mojego podcastu, który znajdziesz na:

Czym jest łydka tenisisty?

Łydka tenisisty, mimo że nazwa może sugerować specyficzny uraz dla tenisistów, dotyka także osoby nie związane z tenisem. Jest to uraz łydki w okolicy przejścia mięśnia brzuchatego łydki w ścięgno, najczęściej powstający na skutek nagłego napięcia łydki w rozciągnięciu, często przy starcie do sprintu. Typowe objawy to ból, obrzęk oraz trudność w chodzeniu i aktywności łydki.

Fizjoterapia w przypadku łydki tenisisty może być bardzo skuteczna. W artykule opisano przykład pacjenta, u którego chodzenie do tyłu (retrowalking) przyniosło dobre rezultaty. Proces leczenia obejmuje także proste techniki takie jak kinesio taping, który pomaga zmniejszyć ból i poprawić funkcjonowanie.

Trening medyczny i regularna aktywność fizyczna są kluczowe w zapobieganiu takim urazom. Odpowiednie przygotowanie mięśni i ścięgien, poprzez regularne ćwiczenia, pomaga utrzymać zdolność do przenoszenia dużych obciążeń i zapobiega urazom. Ważne jest również stopniowe zwiększanie obciążeń i unikanie zbyt szybkiego powrotu do intensywnych aktywności po dłuższej przerwie.

Powrót do pełnej sprawności po urazie łydki tenisisty zazwyczaj zajmuje około 6 tygodni, ale w niektórych przypadkach ból może utrzymywać się dłużej. Kluczowe jest odpowiednie leczenie i unikanie czynników utrudniających gojenie, takich jak palenie i alkohol.

Łydka tenisisty to może nie najczęstszy uraz, ale akurat na świeżo mam przypadek pacjenta, który miał ten problem. I akurat w tym przypadku bardzo fajnie zadziałało chodzenie do tyłu, dlatego ten przykład podaję bezpośrednio po odcinku na temat retrowalkingu (czyli marszu do tyłu, jeśli nie słuchałaś poprzedniego odcinka)

Inne urazy “tenisistów” i mechanizm powstawania

Łydka tenisisty to uraz łydki, który wcale nie występuje tylko u tenisistów. To tak jak z łokciem tenisisty, który obecnie dużo częściej pojawia się w związku z pracą biurową czy po prostu przeciążeniami mięśni przedramienia np. po remoncie, kiedy musimy używać dużo wiertarki i mocnego chwytu.

Charakterystyczne dla łydki tenisisty są lokalizacja urazu i mechanizm, w którym powstaje. Jest to okolica przejścia mięśnia w ścięgno głowy przyśrodkowej mięśnia brzuchatego łydki. Czyli dolna część brzuśca mięśniowego, tam gdzie kończy się wypukła część łydki, po wewnętrznej stronie.

Najczęściej powstaje w wyniku nagłego napięcia łydki w rozciągnięciu, w pozycji wyprostowanego kolana. Na przykładzie tenisa – będzie to start do piłki, czyli mocne wybicie się z tej nogi. Jak wspomniałem, nie tylko przy tenisie ten uraz się pojawia, po prostu start do sprintu czy to w piłce nożnej, koszykówce czy przy rozgrzewce.

Tak jak było w przypadku tego pacjenta. Na początku treningu robił rozgrzewkę, które polegała na sprincie w miejscu, ale z taką modyfikacją, gdzie miał gumę przyczepioną do bioder – czyli był bardziej pochylony do przodu i biegł w miejscu.

W pewnym momencie poczuł, jakby coś uderzyło go w łydkę i pojawił się ostry ból łydki. Na początku myślał, że to guma pękła i uderzyła w łydkę. To jest częsty element wywiadu – dużo osób po tego urazie, podobnie jak w przypadku zerwania achillesa czuje jakby ktoś ich uderzył.

Łydkę tenisisty we francji nazywano nawet coup de fouet – czyli uderzenie z bicza. Więc możesz się domyślać, że odczucie jest raczej intensywne.

Czym charakteryzuje się łydka tenisisty?

Po takim urazie pojawia się obrzęk i duża bolesność w miejscu urazu, może pojawić się krwiak, ale najczęściej nie jest to rozległy uraz, więc siniak może wyjść dopiero po kilku dniach. Pacjent ma trudność z chodzeniem i aktywnością łydki. Wspięcie na palce jest bolesne w miejscu urazu, ale nie niemożliwe, jak byłoby w przypadku urazu achillesa. Oczywiście palpacyjnie, czyli przy dotyku miejsce też jest bolesne.

Najczęściej łydka tenisisty pojawia się u mężczyzn w wieku 35-50, zarówno u bardziej jak i mniej aktywnych. Szczególnie w przypadku osób, które wracają do aktywności fizycznej po dłuższej przerwie i wkładają w dany sport tą samą pasję i motywację, którą pamiętają sprzed kilkunastu lat.

Jest to klasyczny przykład robienia czegoś zbyt szybko, bez przygotowania. Nasze ciało ma ogromne możliwości adaptacyjne, jest w stanie dźwigać ogromne ciężary, ścięgna i mięśnie przenoszą ogromne siły równające się kilku krotności masy całego ciała – szczególnie łydki.

Na przykład w trakcie biegu achilles jest w stanie przenosić siły odpowiadające 6-7 krotności masy ciała. Czyli dla osoby ważącej 70kg to będzie równowartość 420-490 kilogramów. Dla osoby ważącej 100 to 600-700.

Dlatego tak ważne jest, żeby utrzymywać aktywność fizyczną na odpowiednim poziomie jak najdłużej w ciągu życia. Nawet jeśli jest to minimalna efektywna dawka w formie przekąsek ruchowych czy proste ćwiczenia siłowe i aerobowe. Nawet truchtanie czy jazda na rowerze, jeśli wykonywana regularnie dobrze przygotuje nas na ewentualne większe obciażenia, z którymi możemy się spotkać w różnego typu sportach.

Jak długo trwa powrót do sprawności po urazie łydki?

Powrót do aktywności po urazie łydki to najczęściej okres około 6 tygodni, choć większość przypadków potrzebuje kilku dni, tygodni, żeby ból zniknął. Zdarzają się niestety przypadki, gdzie ból utrzymuje się miesiącami, ale to może być związane z innymi chorobami układowymi, które utrudniają proces gojenia. To co może dodatkowo utrudniać gojenie tkanek to palenie i alkohol, są to dwa elementy, które po urazie powinno się mocno ograniczyć, żeby umożliwić jak najlepsze warunki dla mięśnia i ścięgna.

W przypadku mojego pacjenta wystarczyło 5 dni, żeby mógł bez problemu zacząć chodzić i robić wspięcia na palce, które przygotują go do powrotu do aktywności i treningów gdzieś w okolicy 2-3 tygodni, przy założeniu odpowiedniego progresywnego obciążania mięśni łydki, bez szaleństw w postaci sprintu w miejscu z obciążeniem.

Łydka tenisisty to dobry przykład, że nasze ciało potrafi bardzo sprawnie się goić i adaptować. Sam uraz jest bardzo intensywny i bolesny z odczuciem mocnego uderzenia, więc wydawało by się, że jak coś się nadrywa to powinno goić się dość długo, a jednak po kilku tygodniach wielu pacjentów zapomina o całej sprawie.

Czy tejpowanie pomaga?

Jeszcze jedna rzecz na sam koniec. Dwa dni po urazie, kiedy widziałem się z tym pacjentem, zatejpowałem tą nogę, jednym prostym kawałkiem kinesio tejpa. Od razu po założeniu taśmy ból znacząco się zmniejszył. Dlatego lubię używać tych taśm, oczywiście nie stanowią głównego elementu leczenia, ale często potrafią oszukać nasz układ nerwowy i poprawić funkcjonowanie, więc warto próbować znajdować proste techniki, które pozwalają ludziom łatwiej wracać do zdrowia. A tejpy dają często bardzo fajne efekty, szczególnie przy urazach i dolegliwościach typowo mięśniowych.